ΜΑΤ καταστέλλουν νοικοκυρές και τηλεθεατές.

Με διαταγή του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, άτομα συνελήφθησαν νωρίς τα ξημερώματα, καθώς στο σπίτι τους βρέθηκαν αναμμένα καλοριφέρ και μικροποσότητες φαγητού. Οι συλληφθέντες βαρύνονται με πληθώρα πλημμελημάτων, αφού για μεγάλο διάστημα καλούσαν φίλους στις οικίες τους και προέβαιναν σε σχολιασμό της κοινωνικής πραγματικότητας. Οι νοικοκυρές μάλιστα θα παραπεμφθούν για κακούργημα, διότι φορούσαν μάσκες ομορφιάς, οι οποίες κάλυπταν τα χαρακτηριστικά τους. Τέλος, τηλεθεατές βασανίστηκαν στα κεντρικά  της αστυνομίας γιατί αντιλήφθηκαν πως η ανατροπή δεν είναι εκπομπή.

Φανταστική εικόνα από το μέλλον θα πει κανείς… Ή μήπως όχι;

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Το ρεσιτάλ κρατικής καταστολής δεν είναι καινούρια ιστορία. Το κράτος ανέκαθεν επέλεγε να χτυπάει κοινωνικά κομμάτια που αντιστέκονται έμπρακτα, μέσα από το λόγο και την πράξη, στη βιαιότητα των πολιτικών που εφαρμόζονται κατόπιν εντολής ισχυρών οικονομικών και πολιτικών ελίτ. Ανέκαθεν επέλεγε να χτυπάει όσους ανθρώπους αμφισβητούν την τάξη πραγμάτων που εκείνοι επιβάλλουν, όσους ανθρώπους δημιουργούν κόσμους ελευθερίας απέναντι σ’ έναν κόσμο θεσμοποιημένης και μη αδικίας.  Έτσι και τώρα, επιλέγει να στοχοποιήσει κοινωνικούς χώρους αγώνα και αγωνιστές που σταθερά μέσα από τις δράσεις τους προτάσσουν το αυτονόητο. Όσο αυτονόητο είναι το φαγητό που χρειάζεται κανείς για να ζήσει. Μέσα από αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, η αξιοπρέπεια, η συνύπαρξη κι ο σεβασμός προς τον άλλο γίνονται πράξη. Μέσα σ’ έναν κόσμο γενικευμένης ανελευθερίας, κάποιοι δημιουργούν εστίες ελευθερίας και ισότητας.

Όποιος ορθώνει αντιστάσεις, βρίσκεται αμέσως στο στόχαστρο της εξουσίας και του παρακράτους.

Από τους αντιφασίστες της μοτοπορείας στις 30 Σεπτεμβρίου που βρέθηκαν να βασανίζονται στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, μέχρι τις καταλήψεις (Villa Amalias, Πατησίων 61 &Σκαραμαγκά, Λέλας Καραγιάννη 37) και τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια (ΑΣΟΕΕ), που δέχθηκαν εισβολή από την αστυνομία ύστερα από «ανώνυμες», φαντασιόπληκτες καταγγελίες. Από  τις κινηματικές υποδομές (όπως το αυτοοργανωμένο ραδιόφωνο του 98fm και η τυπογραφική κολλεκτίβα Rotta), που συμβάλλουν στη διάχυση ενός λόγου που καθόλου δε συμφέρει τους ισχυρούς, μέχρι τις συλλογικές αντιστάσεις των απεργών εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και των κατοίκων στις Σκουριές Χαλκιδικής, που αντιδρούν στη λεηλασία της φύσης. Από τις παρακρατικές επιθέσεις και τους εμπρησμούς σε στέκια και καταλήψεις (μεταξύ πολλών άλλων, πρόσφατα το Xanadu στην Ξάνθη, αλλά και παλιότερα η Έπαυλη Κουβέλου στο Μαρούσι και το Κτήμα Πραποπούλου στο Χαλάνδρι), μέχρι τους τραμπουκισμούς και τις ύπουλες επιθέσεις σε αντιφασίστες μαθητές και φοιτητές.

Τα σχέδια επιβολής του σύγχρονου κοινωνικού και οικονομικού ολοκληρωτισμού συμπεριλαμβάνουν, όπως είναι αναμενόμενο, και τους μετανάστες, οι οποίοι γίνονται αποδέκτες της κρατικής καταστολής, όπως  οι μικροπωλητές της οδού Πατησίων και οι έγκλειστοι στα «σρατόπεδα συγκέντρωσης», και παρακρατικών επιθέσεων, όπως ο Πακιστανός μετανάστης, Σαχζάντ Λουκμάν, που δολοφονήθηκε στα Πετράλωνα από φασίστες με ρατσιστικά κίνητρα και ο Σενεγαλέζος Μπαμπακάρ Ντιάε, που κατά τη διάρκεια της καταδίωξης από τη δημοτική αστυνομία έχασε τη ζωή του πέφτοντας στις γραμμές του τρένου.

Περί «ανομίας» και ΜΜΕ

Οι κυρίαρχοι αποφασίζουν για τις ζωές μας, παίζοντας με τους νόμους σαν να είναι πλαστελίνη και διαμορφώνοντάς τους, σύμφωνα με τις συγκυρίες και τα δικά τους συμφέροντα.

Αυτοί θεωρούν άνομους αυτούς που δίνουν ζωή σε νεκρά κτίρια, παρέχοντας στέγη, συλλογικές κουζίνες, πολιτιστικά δρώμενα, που δίνουν ευκαιρίες σε ανθρώπους να έρθουν κοντά και να συζητήσουν για τα κοινωνικά τους προβλήματα.

Εμείς θεωρούμε άνομους αυτούς που αδιαφορούν για την υγεία και την εκπαίδευση, που κόβουν μισθούς και χαρίζουν εκατομμύρια σε τράπεζες, που φυλακίζουν και βασανίζουν όσους αντιστέκονται.

Εξίσου σημαντικός στο παιχνίδι αυτό είναι και ο ρόλος των ΜΜΕ , που προβάλλουν μια ψεύτικη πραγματικότητα με στόχο τον αποπροσανατολισμό και την πνευματική καταστολή του κόσμου. Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι οι φωτογραφίες όσων κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις δημοσιεύτηκαν και οι οροθετικές γυναίκες διαπομπεύτηκαν, ενώ ρατσιστές, επίδοξοι δολοφόνοι και άλλοι ,που με τις αποφάσεις τους εγκληματούν και καταδικάζουν ανθρώπινες ζωές στην εξαθλίωση, απολαμβάνουν τη στοργή τους;

Ενάντια στα δικά τους συμφέροντα, προτάσσουμε τις δικές μας επιθυμίες.

Πολλοί εμφανίζονται τώρα σαν σωτήρες μέσα στη δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα. Δε θέλουμε όμως άλλους σωτήρες. Δε θέλουμε άλλους να αποφασίζουν για εμάς. Δε θέλουμε τους νόμους τους.

Θέλουμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας μέσα από συλλογικές αποφάσεις και δράσεις, μέσα από συνελεύσεις που βασίζονται στην αντιιεραρχία και την αυτοοργάνωση. Θέλουμε μια κοινωνία χωρίς καταπίεση, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε αντιστεκόμενους και καταπιεζόμενους.