ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
Ο Χρήστος, εργαζόμενος για τρεις μήνες στην κεντρική καφετέρια Scherzo στο Μαρούσι, έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από το αφεντικό του, στη προσπάθειά του να διεκδικήσει νομίμως τα δεδουλευμένα.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, ο Χρήστος δούλευε επτά ημέρες την εβδομάδα, από τις δώδεκα το βράδυ μέχρι τις δώδεκα το πρωί. Το αφεντικό του σταμάτησε να τον πληρώνει. Έχοντας σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης ο Χρήστος κατέφυγε στην επιθεώρηση εργασίας και κίνησε μια διαδικασία, με δικηγόρο και όλα τα νομίμως απαιτούμενα, για να διεκδικήσει τα δεδουλευμένα του. Μετά από πολλές υπογραφές και πολλές εκκλήσεις, έφτασε στην καφετέρια για να ζητήσει μια υπογραφή από το αφεντικό του και φυσικά να πληρωθεί. Εκεί ο τελευταίος τον ξυλοκόπησε άγρια, με τη παρουσία δύο εργαζομένων και τριών πελατών – νοσηλεύτηκε τρεις ημέρες στο νοσοκομείο – και του άρπαξε την τσάντα του με τα έγγραφά του και διακόσια ευρώ, τα οποία μόλις του είχε δώσει.
Έπεσες από τα σύννεφα; Τέτοια βιαιότητα; Μόνο που ο Χρήστος είναι χ και είναι εργαζόμενος, μετανάστης από το Πακιστάν, δούλευε για δέκα ευρώ, έκανε δουλειές και στο σπίτι του αφεντικού και η πρόσληψή του ήταν πλαστογραφημένη. Δεν εκπλήσσεσαι πια, ε;
Τα ρατσιστικά κίνητρα του αφεντικού-φασίστα, να εκμεταλλευτεί στο έπακρον τον χ, μόνο και μόνο επειδή είναι μετανάστης, είναι ολοφάνερα στο παραπάνω περιστατικό. Χρησιμοποίησε παράνομες πρακτικές, που δεν εμπίπτουν στην ήδη άδικη νομοθεσία για τους μετανάστες, ούτε καν για τους Έλληνες, εργαζομένους (πλαστή πρόσληψη, πληρωμή κάτω του κατώτατου μισθού, ξύλο). Η φασιστική λογική που κρύβεται πίσω από το αφεντικό αυτό, αλλά και κάθε καταπιεστή, βασίζεται στην παραγωγή υπεραξίας, κάθε είδους από τον εργάτη, κερδοσκοπώντας με τρόπο άδικο, ιδιοτελή, ρατσιστικό, καταδικαστέο. Τελικά, με την δικαιολογία ότι ο χ είναι μετανάστης έκανε αυτό που αρμόζει σε κάθε μετανάστη, με την ανοχή της κοινωνίας: όταν σήκωσε κεφάλι, του έκρυψε τον ήλιο με κλωτσιές και με μπουνιές. Θυμίζει Χρυσή Αυγή; Όχι μόνο…
Εμένα μου θυμίζει τον μέσο Έλληνα νοικοκυραίο, μικροαστό και καπιταλιστή που κοκορεύεται: «με Αλβανό εργάτη και Ρωσίδα στο κρεβάτι», ή κάπως έτσι. Άρα, μοιραία, κάθε άνθρωπος- Χρήστος ή χ- που επιβιώνει σε κάθε καπιταλιστικό καθεστώς έχει να διαλέξει ανάμεσα στο ρόλο του καταπιεστή και του καταπιεζόμενου. Ο χ δεν θα είχε διαφορετική μεταχείριση εάν ήταν Χρήστος. Έτσι γίνεται σε κάθε κοινωνία με αφεντικά. Γιατί με την φασιστική λογική δεν εννοούμε μόνο ρατσισμό, εννοούμε καπιταλισμό. Ίσως να ήταν ευκολότερο, βολικότερο λόγω νομοθεσίας (βλ. νέος μεταναστευτικός νόμος) να είναι ο χ στη θέση του καταπιεζόμενου, αλλά γιατί καθησυχάζεσαι; Η διαφορά είναι ότι οι απαντήσεις στον μετανάστη εργάτη στις διεκδικήσεις αυτών που του ανήκουν είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης, απέλαση, πογκρόμ και σφαίρες στο ψαχνό, ενώ σε αυτές του Έλληνα εργάτη είναι επιτάξεις, απολύσεις και καταστολή με κάθε μέσο. Άλλωστε, το κράτος τρέφεται με φράουλες, όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν (βλ. νέα Μανωλάδα).
Δε χρειάζεται να διαλέξεις ανάμεσα σε όσα σου προσφέρουν! Δημιούργησε τις επιλογές σου! Διεκδίκησε! Αντιστάσου! Ενάντια σε κάθε εκμετάλλευση επιλέγουμε να συλλογικοποιούμαστε με βάση την ταξική μας συνείδηση. Με όπλο την αλληλεγγύη μας την αγάπη για την ελευθερία και τη ζωή, αυτοοργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε ντόπιοι και μετανάστες μαζί, μακριά από τους επίπλαστους ρόλους και διαχωρισμούς, για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αμοιβαιότητας.