Εν όψει του τρίτου πακέτου δημοσιονομικών μέτρων, πιο ανελέητου και πιο καταστρεπτικού για την κοινωνία από τα προηγούμενα -τα οποία, όπως ομολογείται πλέον ανοιχτά, απέτυχαν ακόμα και στους πιο στενά οικονομικούς στόχους που έθεταν-, η πιο ισχυρή μερίδα της εγχώριας αστικής τάξης, απόλυτα ταυτισμένη ως προς τα συμφέροντα και τους στόχους με τη διεθνή κεφαλαιοκρατία, αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο, τον πραγματικό της πολιτικό στόχο: να εξασφαλίσει την κυριαρχία των συμφερόντων της. Μοναδικός τρόπος γι’ αυτό είναι η περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών της κοινωνίας.
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών (απαγορεύσεις συγκεντρώσεων σε μεγάλες περιοχές του κέντρου σε συνδυασμό με μαζικές προληπτικές προσαγωγές διαδηλωτών, συλλήψεις απεργών των ναυπηγείων, των γιατρών και νοσηλευτών σε μεγάλα νοσοκομεία, αλλά ακόμη και κυρίως, τα βασανιστήρια κι οι εξευτελισμοί που υπέστησαν στο κτίριο της ΓΑΔΑ, πισθάγκωνα δεμένοι αντιφασίστες διαδηλωτές της μοτοπορείας της 30/9) δείχνουν ότι το σχέδιο των κρατούντων υλοποιείται με συνέπεια από τους κρατικούς μηχανισμούς. Διαφαίνεται πλέον ότι έχουμε περάσει σ ένα καινούριο στάδιο της περιπέτειας που ζει η κοινωνία τα τελευταία 3 χρόνια, το οποίο περιλαμβάνει μπόλικο από …οχετό άλλων, σκοτεινών εποχών.
Οι κυρίαρχοι και το κράτος, πέρα από την όξυνση των κατασταλτικών μέτρων, πέρα από την περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών, με τη λογική του διαίρει και βασίλευε την κοινωνία, έχουν θέσει σε εφαρμογή τους μηχανισμούς εκείνους που πάντα σε περιόδους όξυνσης των κοινωνικών αντιδράσεων επιστρατεύουν, δηλαδή το παρακράτος.
Η χρυσή αυγή, για τουλάχιστον 20 χρόνια υπήρξε μία περιθωριακή νεοναζιστική γκρούπα. Σήμερα, υποβοηθούμενη από τα ΜΜΕ των διαπλεκόμενων μεγαλοκαναλαρχών και μεγαλοεπιχειρηματιών και εκδοτών, προβάλλεται και προωθείται. Τα ΜΜΕ με ύπουλο τρόπο καλλιεργούν φασίζουσες νοοτροπίες, εστιάζοντας στο παρεμπόριο όταν η Χ.Α. επιτίθεται στους μικροπωλητές ή στο μεταναστευτικό πρόβλημα όταν μαχαιρώνει μετανάστες.
Η φασίζουσα ρητορεία του επίσημου κυβερνητικού πολιτικού λόγου (Λοβέρδος: οι οροθετικές υγειονομικές βόμβες, Σαμαράς: οι συλλήψεις ανακατάληψη των γειτονιών, ξένιος Ζεύς, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών κέντρα φιλοξενίας) νομιμοποιεί αξιακά τα νεοναζιστικά προτάγματα της χρυσής αυγής, προσφέροντας το έδαφος για την ευρύτερη αποδοχή τους.
Η αστυνομία, αντί να τηρήσει έστω τα προσχήματα της ισονομίας της δήθεν ευνομούμενης δημοκρατίας, λειτουργεί σε στρατιωτικό επίπεδο ως προκάλυψη των ομάδων της Χ.Α., και σε περίπτωση που αυτή τα βρει σκούρα με τους αντιφασίστες, σαν τελικός υπερασπιστής της και διώκτης των αντιπάλων της. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα της στενής συνεργασίας των δύο πλευρών : οι επιλεκτικές προσαγωγές συμμετεχόντων στην αντιφασιστική μοτοπορεία, οι κοινές επιθέσεις ΜΑΤ-φασιστών στις πορείες και στον Άγιο Παντελεήμονα αλλά και στην περίπτωση της παράστασης Corpus Christi, η επιδεικτική αδιαφορία της αστυνομίας σε σχέση με τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφου και την φυγάδευση συλληφθέντα από τον βουλευτή της Χ.Α. Χρήστο Παππά. Η στενή αυτή σχέση αποτυπώνεται και από το εκλογικό αποτέλεσμα των ειδικών εκλογικών τμημάτων της αστυνομίας (την Χ.Α. ψήφισε πάνω από το 50%).
Ήδη από τις προηγούμενες δεκαετίες, την εποχή της υποτιθέμενης ευμάρειας καλλιεργήθηκαν χαρακτηριστικά στην ελληνική κοινωνία τα οποία εντείνονται εξαιτίας της κρίσης. Η πριμοδότηση του ατομικισμού και του ανταγωνισμού σε βάρος της συλλογικής διεκδίκησης ήταν το μοντέλο που κυριάρχησε. Από τότε ξεκίνησε η λεηλασία των συλλογικών δικαιωμάτων με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την προώθηση της ευέλικτης και της μαύρης εργασίας. Οι μετανάστες αποτέλεσαν το κύριο εργατικό δυναμικό που υπέστη αυτή την εκμετάλλευση, ενώ ταυτόχρονα γινόταν στόχος της ξενοφοβίας. Κομμάτι της καθημερινότητας ήταν και η έλλειψη ανεκτικότητας απέναντι στη διαφορετικότητα που εκφραζόταν με ρατσιστικές, σεξιστικές και ομοφοβικές στάσεις.
Στα πλαίσια, λοιπόν, της σημερινής κρίσης, μια μικρή μερίδα του κόσμου στρέφεται στη Χρυσή Αυγή, μια οργάνωση η οποία εκφράζει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Δημιουργώντας τεχνητές αντιθέσεις μεταξύ του κοινωνικού συνόλου προσπαθεί να το αποπροσανατολίσει από την κατεύθυνση των συλλογικών αγώνων και της αλληλεγγύης. Συμπερασματικά, η Χρυσή Αυγή αφενός λειτουργεί σα συμπλήρωμα του κατασταλτικού μηχανισμού, δηλαδή ως παρακράτος, αφετέρου, επιχειρεί να εκτρέψει σε δεξιά κατεύθυνση την οργή, την αγανάκτηση και την απελπισία του κόσμου. Έτσι, δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις της διαίρεσης της κοινωνίας, προκειμένου να αμβλυνθούν οι κοινωνικές αντιδράσεις ενάντια στους κρατούντες.
Θα πρέπει ο καθένας από εμάς να πάρει θέση. Ή με την κοινωνία ή με το φασισμό. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της αναμονής. Η παθητικότητα, ο φόβος, η προσαρμογή θα σημάνουν την υποταγή, τον έλεγχο της καθημερινότητάς μας στο σκότος του φασισμού.
Η κοινωνία θα πρέπει με κάθε τρόπο να αντιδράσει στη συντονισμένη αυτή επίθεση κεφαλαίου, κράτους και παρακράτους.
Παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
Δεν ανεχόμαστε κανένα περιορισμό της ελευθερίας μας, καμιά περιστολή των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αίμα και αγώνες. Δεν ανεχόμαστε καμία διάκριση σε βάρος συνανθρώπων μας, καμιά υποχώρηση στις ανθρώπινες κοινωνικές αξίες.
Οργανωνόμαστε σε αντιιεραρχικές συλλογικότητες και χτίζουμε αλληλέγγυες/αυτοοργανωμένες δομές. Δημιουργούμε τους απελευθερωμένους χώρους αντίστασης, καταφύγια ελευθερίας, εστίες οργάνωσης και αντεπίθεσης στα τσιράκια των κυρίαρχων ελίτ, θύλακες όπου εκκολάπτεται ο σπόρος της επερχόμενης, οριστικά απελευθερωμένης κοινωνίας.
Σε κάθε γειτονιά σήμερα ξεφυτρώνουν αυθόρμητα αντιφασιστικές συλλογικότητες, ακαθοδήγητες, ανεξάρτητες και αποφασισμένες να αντισταθούν στην επίθεση που δεχόμαστε. Έτσι και στο Μαρούσι ξεκινάμε αυτό το εγχείρημα, ελπίζοντας ότι θα το αγκαλιάσει, βοηθήσει και επανδρώσει αδιαμεσολάβητα και ακομμάτιστα το σύνολο της τοπικής μας κοινωνίας με οποιοδήποτε τρόπο κρίνεται από τον καθένα εφικτό.
Ούτε στα Βόρεια ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά.